آرنج تنیس بازان، برخلاف نامش که برخی می‌پندارند فقط مخصوص کسانی است که تنیس بازی می‌کنند، برای تمام ورزشکاران و افرادی که فعالیت های تکراری انجام می‌دهند، اتفاق می‌افتد. اگر از جمله افرادی هستید که در معرض این خطر هستید، در ادامه با ما همراه باشید تا بتوانید از این سندرم پیشگیری کنید یا در صورت ابتلا به این مشکل آن را درمان کنید.
آرنج تنیس بازان چیست؟
آرنج تنیس بازان که با نام تنیس البو یا اپی کندیلیت جانبی نیز شناخته می‌شود، عارضه ای فوق دردناک است که در اثر استفاده مکرر از مچ و بازو اتفاق می‌افتد. در این عارضه، تاندون‌های قسمت بیرونی آرنج ملتهب می‌شوند. این مشکل معمولا ناشی از حرکات بیش از حد دست و بازو اتفاق می‌افتد که باعث استرس بر روی عضلات و تاندون‌های این ناحیه می‌شود.
سندرم آرنج تنیس بازان چه علائمی دارد؟
این سندرم، علائم مختلفی دارد که از جمله آن می‌توان به درد در قسمت بیرونی آرنج، ضعف در مچ دست و واکنش شدید آرنج و مچ نسبت به فشار وارد شده، اشاره کرد. این سندروم در صورتی که درمان نشود، می‌تواند گسترش پیدا کند و عواقب هولناکی را برای بیمار پدید آورد.
چه کسانی بیشتر در معرض خطر تنیس البو می‌شوند؟
تقریبا تمام کسانی که فعالیت های تکراری انجام می‌دهند، در معرض خطر ابتلا به آرنج تنیس بازان هستند. به طور کلی افرادی که در معرض آرنج تنیس بازان قرار دارند، شامل موارد زیر می‌شوند:
تنیس‌بازان
همان‌طور که از نام این بیماری مشخص است، تنیس‌بازان به دلیل انجام مکرر حرکات ضربه‌ای با راکت در معرض این آسیب قرار دارند.
سایر رشته های ورزشی
بازیکنان بدمینتون، اسکواش، بیسبال، گلف و حتی وزنه‌برداران نیز ممکن است به دلیل استفاده مکرر از عضلات و تاندون‌های آرنج در معرض این مشکل قرار بگیرند.
نجاران
استفاده مداوم از ابزارهایی مانند چکش یا دریل، می‌تواند باعث فشار زیاد بر روی تاندون‌های آرنج شود.
نقاشان
حرکات تکراری بازو در نقاشی کردن، به خصوص نقاشی ساختمان، می‌تواند منجر به التهاب تاندون‌ها شود.
لوله‌کش‌ها و مکانیک‌ها
کارهایی که شامل چرخاندن مداوم مچ و بازو می‌شوند، مانند باز و بسته کردن پیچ‌ها، می‌توانند این آسیب را ایجاد کنند. افرادی که به طور مداوم تایپ می‌کنند: استفاده طولانی‌مدت از صفحه‌کلید و ماوس ممکن است باعث ایجاد فشار بر روی تاندون‌های آرنج شود.
افرادی که از تلفن‌های هوشمند یا تبلت‌ها زیاد استفاده می‌کنند
نگه داشتن طولانی‌مدت دستگاه‌های دیجیتال نیز می‌تواند منجر به التهاب شود.
تشخیص آرنج تنیس بازان
آرنج تنیس‌بازان را خود شخص نمی‌تواند به طور قطع تشخیص دهد و برای تشخیص دقیق باید به پزشک مراجعه کرد. پس از مراجعه به پزشک، معاینات بالینی لازم انجام شده و سوابق بیمار بررسی می‌گردد. اما در نهایت، پزشک، با استناد به عکس تصویر برداری شده توسط الکتروکاردیوگرافی یا ام آر ای می‌تواند نظر قطعی مبنی بر رد یا تایید ابتلا به تنیس البو را صادر کند.
روش های درمان سندرم تنیس البو
درمان تنیس البو، با توجه به میزان جراحت وارد شده، متفاوت است و در اکثر موارد با انجام تغییراتی در سبک زندگی، بعد از مدتی این عارضه بهبود می‌یابد.
در صورتی که عارضه خفیف باشد موارد زیر توصیه می گردد.
- استراحت: کاهش یا توقف فعالیت‌هایی که باعث ایجاد درد می‌شوند، یکی از اولین مراحل درمان است.
- داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی: داروهایی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می‌توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند.
- فیزیوتراپی: تمرینات تقویتی و کششی مخصوصی که توسط فیزیوتراپیست تجویز می‌شوند می‌توانند به تقویت عضلات اطراف آرنج و کاهش فشار روی تاندون‌ها کمک کنند. روش‌های درمانی مانند ماساژ، اولتراسوند و تحریک الکتریکی نیز ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.
- بریس یا بند آرنج: استفاده از بریس یا بند آرنج می‌تواند به کاهش فشار روی تاندون‌های آسیب‌دیده کمک کند و علائم را کاهش دهد.
- تزریق کورتیکواستروئید: در مواردی که درد شدید است و با روش‌های دیگر کنترل نمی‌شود، پزشک ممکن است تزریق کورتیکواستروئید به ناحیه آسیب‌دیده را پیشنهاد کند. این تزریق‌ها می‌توانند به کاهش سریع التهاب و درد کمک کنند، اما استفاده مکرر از آن‌ها ممکن است به بافت‌ها آسیب بزند.
اگر درمان‌های قبلی نتیجه بخش نباشند، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. جراحی معمولاً به عنوان آخرین گزینه مورد استفاده قرار می‌گیرد و به دو روش انجام می‌شود.
- جراحی باز: در این روش، پزشک یک برش کوچک در آرنج ایجاد می‌کند تا تاندون آسیب‌دیده را ترمیم یا بازسازی کند. این روش نیاز به دوران نقاهت طولانی دارد.
- آرترواسکوپی: این روش کمتراز جراحی تهاجمی است و شامل ایجاد برش‌های کوچک و استفاده از یک دوربین کوچک (آرتروسکوپ) برای ترمیم تاندون‌ها می‌شود. دوران نقاهت این روش کوتاه‌تر است.
برای درمان این بیماری جتما به بهترین متخصص ارتوپد مراجعه کنید.